رحلت حضرت ختمی مرتبت(ص)وشهادت حضرت امام مجتبی(ع)تسلیت باد

 امروز، قلبی از تپش باز می ماند که نبض هستی با ضربانش می تپید.

 امروز، زبانی از تکلم بازمی ماند که واژه واژه کلامش، رازهای هستی را کهکشان کهکشان می گشود.

امروز، روح عرشی محمد(ص)، فرش کوچک خاک را رهامی کند و به وسعت «لایتناهی» پیوند می خورد.

این بار، معراج محمد(ص) همیشگی است ...

     پیامبر اکرم(ص) پس از بیست و سه سال دعوت و مجاهدت و ابلاغ پیام الهی و پس از فراز و نشیب های فراوان در راه انجام رسالت بزرگ خویش، سرانجام در روز دوشنبه، بیست و هشتم ماه صفرسال یازدهم هجرت  پس از چهارده روز بیماری  و کسالت، رحلت فرمودند و درحجره مسکونی خویش در جوار مسجدی که تأسیس کرده بودند، به خاک سپرده شدند.

پیامبر اکرم (ص) یک ماه قبل از رحلت فرمودند:
   «فراق نزدیک شده و بازگشت ‏به سوى خداوند است. نزدیک است فراخوانده شوم و دعوت حق را اجابت نمایم و من دو چیز گران در میان شما مى ‏گذارم و مى ‏روم: کتاب خدا و عترتم، و خداوند لطیف و آگاه به من خبر داد که این دو هرگز از یکدیگر جدا نشوند تا کنار حوض کوثر برمن ‏وارد شوند. پس خوب بیندیشید چگونه با آن دو رفتار خواهید نمود».
    در 28 صفر سال پنجاه هجری،حضرت امام حسن مجتبی (ع) نیز در سن 47 سالگی به دستور معاویه بن ابی سفیان و به دست جعده دختر اَشْعَثِ بنِ قِیس مسموم شد و بر اثر همان زهر به شهادت رسید. ایشان حدود هفت سال از دوران زندگی پیامبر اکرم (ص) را درک کرد، و پس از آن حضرت حدود سی سال با پدر بزرگوارشان علی بن ابی طالب (ع) ملازمت داشت و بعد از شهادت امیرالمؤمنان (ع) به مدت ده سال عهده دار مقام امامت بودند.
    رسول خدا (ص) در‌شان امام حسن مجتبی (ع) فرمود:
    اگر عقل، خود را به صورت مردی نشان دهد، آن مرد، حسن (ع) است. 
    سلام بر صبر خدایی اش، که ما را الهام بخش صبوری در راه حق است و سلام بر صلح حماسی اش، که ما را آموزگار عمل به تکلیف و تبعیّت از وظیفه است.