« بحرانی خطرناک با زیاده خواهی خان زاده ها درخطه پر برکت ارد »

      شهر اَرَد ، مرکز بخش ارد در 80 کیلومتری غرب شهر لار واقع شده و بر اساس شواهد موجود قدمتی چند هزار ساله دارد و پس از ورود دین مبین اسلام به ایران ، همواره مسکن و مأوای پیروان اهل بیت علیهم السلام بوده است. مؤمنین این خطّه از ابتدای مرجعیت حضرت امام خمینی«ره» ، علیرغم جوّ خفقان و استبداد ستمشاهی مقلّد آن حضرت بوده اند و در دوران پیروزی انقلاب و بویژه دفاع مقدّس با تقدیم ده ها شهید و جانباز دین خود را به انقلاب و نظام مقدس اسلامی ادا نموده و با حضور در صحنه های دفاع از ارزشهای الهی ولایت مداری خویش را به اثبات رسانده اند.

     به دلیل موقعیّت ممتاز جغرافیایی و - بنا بر گفته های مشهور - جریان آب 360 رشته قنات به دشت حاصلخیز ارد ، این منطقه از گذشته های دور مورد طمع زورمداران و حکّام ستم پیشه بوده است.

در روزگار سیاه قاجار ، گروهی از منطقه گلپایگان به لار و گراش کوچ داده می شوند که از میان آنان در زمان ناصرالدین شاه شخصی ملقّب به دهباشی به حکومت لارستان و بنادر منصوب می شود. پس از او پسرش فتحعلی خان جانشین وی می گردد. او با استفاده از ثروت و قدرتش حاصلخیزترین زمین ها و پر آب ترین قنوات حوزه حکومتش را به تصرف در می آورد. از جمله این تصرفات چند رشته قنات پر آب با مرغوب ترین زمین های کشاورزی در ارد ، فداغ  و آغصه است که با هدف استمرار مالکیت در فرزندان و اعقابش آنها را « وقف بر اولاد »(وقف خاص) نموده است.

     در دوران حاکمیت ظالمانه خوانین گراشی بر لارستان ، در بعد ملی و محلّی خیانت ها و مصیبت های زیادی بر کشور و مردم وارد شد. تاریخ شهادت می دهد که آنان عاملان حکومت های مستبد قاجار و پهلوی بودند و اهداف دولت انگلیس را محقق می کردند. در جریان قیام مشروطه ، در برابر انقلاب مشروطه قرار می گیرند و در یک مرحله به دستور حکومت قاجار و همکاری دیگر مستبدین محلّی ، خانه زعیم عالیقدر انقلاب جنوب آیت الله سیدعبدالحسین لاری را غارت و ویران و اهل او را آواره می نمایند. در واقعه جنگ قلعه گراش در سال 1308 شمسی ، بر اثر درگیری خونین بین دو تن از خوانین رقیب ، تعداد زیادی از نیروهای دولتی و جمع کثیری از مردان گراشی کشته شدند. مردم مظلوم منطقه را بر روی زمین های خودشان با زور و ستم به بردگی گرفتند تا جایی که عده زیادی از اهالی با دست شستن از خانه و کاشانه و املاکشان به سرزمین های کرانه جنوبی خلیج فارس مهاجرت کردند و در آنجا ماندگار شدند.

     وقف نامه فتحعلی خانی حدّ و مرز نمی شناسد و آنچه دردشت ارد بوده ، ( اعمّ از املاک زراعی و منازل آباء و اجدادی ) را مِلک خان و مردمی با تاریخ چند هزارساله را رعیّت و برده خان می داند. پس از فتحعلی خان ، فرزندان و نوادگان وی با حاکمیت مطلق و نفوذ در ادارات رژیم ستمشاهی با تصرّف و غصب بیش از آنچه در وقف نامه فتحعلی خانی آمده بود ، عبارت معروف مالکیت « کوه تا به کوه » را با صدور پلاک 10837 ارد و آغصه محقّق کردند. از حدود هشتاد سال پیش علی رغم استبداد و خفقان بر کشور ، مردم به رهبری روحانیونی نظیر مرحومان حاج آخوند و سید حبیب الله سید افقهی و سایر معتمدین به این سند ظالمانه اعتراض می کنند و در یک مرحله موفّق می شوند که خانه های اهالی را از شمول ادّعای مالکیّت خوانین در آورده و پلاک های ثبتی بر درب های منازل نصب نمایند ولی به دلیل اعمال نفوذ خوانین در اداره ثبت لار ، سند مالکیّت به مردم تحویل نشده است.

     در جریان اصلاحات ارضی ، از بین املاک تحت تصرّف خوانین فقط زمین های رشته قنات موسوم به حسام آباد و بخشی از رشته قنات موسوم  به اُخرانویه به کشاورزان اَرَد واگذار شده که خوانین به این امر تمکین ننموده و پیوسته در صدد تصرّف مجدّد آنها بوده اند.با پیروزی انقلاب اسلامی مردم متدیّن و انقلابی ارد امیدوار بودند که از شرّ خوانین آسوده شوند ، اما گستاخی و زیاده خواهی خوانین موجب بروز حوادث و تنش های شدیدی شد که بارها تا آستانه کشتار و خونریزی پیش رفت.

     طی سالهای پس از انقلاب اسلامی مردم بارها از مراجع قضایی و مسؤولان سیاسی و امنیّتی خواستار حل مشکل شدند و در این خصوص مکاتبات و طومارنویسی های متعدّدی صور گرفت و پرونده های زیادی تشکیل شد ولی نه تنها نتیجه ای نگرفتند ، بلکه اخیرا" از طرف برخی خوانین با ادّعای وکالت از سایرین طیّ آگهی مورخ 4/9/1402 درخواست تحدید حدود اختصاصی پلاک 10837 ( ارد و آغصه ) و صدور سند ملکی شده اند که بر اساس آن تقریبا" تمام املاک مردم ارد و آغصه ، حتی منازل آنان را هم شامل می شود.

     با اطّلاع مردم شهیدپرور ارد از این اقدام ظالمانه ، یک بحران جدّی در منطقه در حال شکل گیری است که می تواند عواقبی غیر قابل پیش بینی و خطرناک در پی داشته باشد.

     مردم از مسؤولان انتظار به حق دارند که به دادشان برسند و در این دوره حسّاس که جامعه ما بیش از هر زمان به آرامش و امنیّت نیاز دارد ، در مرحله نخست با ابطال این آگهی ، آتش برافروخته شده توسّط خان زاده های زیاده طلب را خاموش کنند و در مراحل بعدی با ابطال کلّیت اطلاق سند ادعایی کوه تا به کوه 10837 ، نسبت به حلّ و فصل اساسی این مشکل بحران ساز اقدام نمایند.

صفدر قاسمی ، 1402/09/11